Geschiedenis van de Pastel de Nata (Het meest bekende gebakje van Portugal) 

Rond 1837, in Belém, in de buurt van Jerónimos-klooster, in een poging om in het levensonderhoud te voorzien, de geestelijken van het klooster boden Pastel de Nata te koop aan. 
In die tijd waren Belém en Lissabon twee verschillende locaties met toegang gegarandeerd door stoomboten. De aanwezigheid van de Mosteiro dos Jerónimos en de Torre de Belém trok talloze toeristen aan die bijdroegen aan de verspreiding van de Pastel de Belém. 

Na de liberale revolutie van 1820 werd het klooster in 1834 gesloten. De banketbakker van het klooster besloot het recept te verkopen aan de Portugese zakenman uit Brazilië, Domingos Rafael Alves, dat tot op de dag van vandaag in het bezit is van zijn nakomelingen. 

In het begin werden de gebakjes te koop aangeboden in een suikerraffinaderij in de buurt van de Mosteiro dos Jeronimos. In 1837 werd het pand ingehuldigd in een bijgebouw en vervolgens omgevormd tot een banketbakkerij, de "A antiga confeitaria de Belém". Zowel het originele recept als de naam "Pastel de Belém" zijn gepatenteerd. 

Actualiteit 
Momenteel is het in de meeste cafés in Portugal namelijk mogelijk om zelf gemaakte "Pastel de Nata" te kopen, maar alleen de originelen kunnen "Pastel de Belém" worden benoemd. 

Als Portugees gebakje is de "Pastel de Nata" ook heel gewoon in Brazilië. "Pastel de Nata" zijn erg populair in China, waar ze tijdens de Portugese aanwezigheid via Macau aankwamen. In het Chinees worden ze "Dan Ta" genoemd, wat "Eiergebak" betekent. Fastfoodbedrijven hebben "Dan Ta" opgenomen in hun dessertaanbod, waardoor het sinds eind jaren 90 mogelijk is om "Pastel de Nata" de proeven in andere Aziatische landen zoals, Cambodja, Singapore, Maleisië, Hong Kong en Taiwan.